“ดูแล้วคิดถึงแม่เลยนะ”
เป็นคอมเมนต์ใต้คลิปทำอาหารที่ ‘ เค-คณิน พรรคติวงษ์ ’ น่าจะ เห็นอยู่บ่อยๆ ในเพจ ‘แม่ เมนูนี้ทำไง’ ของเขา ตลอด 12 EP ที่ผ่านมา ชายหนุ่ม วัย 27 ปี ให้คุณแม่วัย 53 ปี และคุณยายวัย 84 ปี มาเป็นนักแสดงนำ ถ่ายทอดเรื่องราวการทำอาหารฉบับครัวไทยธรรมดาๆ ผ่านบทสนทนาทางโทรศัพท์ของคนสามเจนฯ ลูก แม่ และยาย ที่เรียบง่ายและอบอุ่น จนทำให้ระยะห่างระหว่างกรุงเทพฯ-สมุทรสาคร ใกล้ขึ้นมาทันที
มนุษย์ต่างวัยชวนคุยกับ “แม่แมว” คุณแม่เจ้าของเสียงปลายสาย ที่ตื่นเต้นทุกครั้งเมื่อลูกชายโทรมาถามสูตรอาหาร จากตามธรรมดาที่แทบไม่มีอะไรคุยกับลูกชายเลย ทุกวันนี้บทสนทนาของแม่-ลูกกลับเต็มไปด้วยเรื่องราวในความทรงจำ อาหารวัยเด็ก ไปจนถึงการถามไถ่สุขภาพด้วยความห่วงใย
เป็นบทสนทนาที่เต็มไปด้วยคำบอกรัก โดยไม่จำเป็นต้องมีคำว่า ‘รัก’ สักคำเดียว
จำได้ไหม… ครั้งสุดท้ายที่คุยกับลูก คุยเรื่องอะไรกัน
ก่อนหน้าที่ลูกจะมาทำเพจนี้ แม่จำไม่ได้เลยว่าเราคุยกันครั้งสุดท้ายเรื่องอะไร เราเป็นแม่ลูกที่ไม่ค่อยได้แสดงออกว่ารักหรือห่วงกันเลย เคยมีความคิดแวบขึ้นมาว่าเขาคงไม่ได้รู้สึกผูกพันอะไรกับเรา ด้วยความที่ พ่อเขาเสียไปตั้งแต่เด็ก ตอนนั้นแม่ก็ยุ่งแต่กับการเลี้ยงน้องที่อายุแค่ 1 ขวบ และต้องทำงานคนเดียว ไม่มีใครช่วย เลยไม่มีเวลามาคลุกคลีกับเขา เช้าไปส่งที่โรงเรียน เย็นก็ไปรับกลับ สิ่งที่ใกล้เคียงการทำอาหารด้วยกันมากสุดก็คงจะเป็นตอนวานให้เขาหยิบเครื่องปรุงให้
ยิ่งพอเขาไปเรียนและทำงานที่กรุงเทพฯ ก็ยิ่งห่างกันใหญ่ กลับมาบ้านเดือนละครั้งแต่ก็แทบไม่ได้คุยอะไรกัน ต่างคนต่างใช้ชีวิต เราแม่ลูกกลายเป็นเหมือนถนนคู่ขนานที่หาเรื่องมาคุยกันไม่ได้เลย
เสียงปลายสายจากลูกคนไกล
จนเมื่อปลายปี 2563 แม่ประสบอุบัติเหตุรถมอเตอร์ไซค์ล้ม สลบไปบนถนน ตื่นมาก็เจอลูกมาเฝ้าอยู่ข้างเตียง ช่วงนั้นกลายเป็นช่วงที่ได้คุยกันเยอะที่สุดแล้ว จากเหตุการณ์นั้นทุกอย่างก็เริ่มเปลี่ยนไป หลังจากออกโรงพยาบาล อยู่ๆ ลูกก็โทรมาหาเราบ่อยขึ้น ถามเรื่องของเรามากขึ้น จนเรามารู้ทีหลังจากในคลิปแรกว่า “โทรไปให้แม่สอนทำกับข้าว เป็นข้ออ้างให้เราได้คุยกัน”
มันจุกอยู่ในใจแม่เลยนะ ในวันที่เราห่างกันมากๆ จนแทบไม่มีอะไรคุยกัน แม่หวังว่าเราจะสนิทกันมากกว่านี้ แต่แม่ก็ไม่รู้ว่าจะทำยังไงดี วันนี้แค่คำถามง่ายๆ จากลูกว่า แม่ เมนูนี้ทำไง ทำให้ความหวังที่แทบเป็นไปไม่ได้กลายเป็นจริงขึ้นมา
เมนูที่มีแค่บ้านเราเท่านั้น : [EP1] หมูผัดปลาอินทรีเค็ม
‘ฮัลโหล แม่ ถามไอ้หมูนั่นหน่อยดิ ชื่อหมูอะไรนะ… ’
ครั้งแรกที่เขาโทรมาทำคลิปแม่ไม่รู้เลยนะ ยังสงสัยเลยว่าทำไมอยู่ๆ เขาโทรมาถามเรื่องอาหาร สงสัยเขาคงอยากกินมั้ง แม่ก็อธิบายไปยาวเลย ตอนอธิบายก็ยังรู้สึกแปลกๆ เพราะไม่ได้ยินชื่อเมนูนี้ (หมูผัดปลาอินทรีเค็ม) มานานแล้ว หลังจากวางสายไปถึงได้นึกขึ้นมาว่า แม่ก็คิดถึงเมนูนี้เหมือนกัน มันเป็นเมนูพิเศษของบ้านเรา หากินที่ไหนไม่ได้
เมนูนี้เป็นเมนูที่ไม่เหมือนใคร ไม่มีที่มาที่ไป เอาหมูมาผสมกับปลา เลือกสักอย่างไหม (หัวเราะ) แต่มันคือรสชาติที่คุ้นเคย คนทำที่คุ้นหน้า การที่เรามีเมนูที่มีแต่บ้านเราเท่านั้นรู้จักมันเหมือนมีปุ่มย้อนเวลาให้เรากลับมาคุยกัน กลับมานึกถึงช่วงเวลานั้นอีกครั้งเลย
เมนูอาหาร เรื่องสบายใจระหว่างเรา
ผ่านมา 12 EP เมนูอาหารพวกนั้น อย่างหมูผัดปลาอินทรีเค็ม แกงเขียวหวาน ไข่พะโล้ แกงส้มชะอมไข่ นี่ ยังไม่รวมเมนูที่เขาโทรไปให้ยายสอนนะ เมนูธรรมดาๆ พวกนี้ทำให้ความสัมพันธ์ของเราเปลี่ยนไปมาก แม่ไม่ใช่คนทำอาหารเก่ง แต่ลูกก็นึกถึงเรา นึกถึงกับข้าวที่เราทำ เขาอยากเล่าเรื่องของเราให้คนอื่นฟัง บอกไม่ถูกเลยแต่มันดีใจจริงๆ
กลายเป็นว่าวันนี้เราสบายใจที่จะคุยกัน สบายใจที่จะโทรหากัน เราสามารถระบายอะไรให้เขาฟังได้ ยิ่งไปกว่านั้นมันยังส่งไปถึงยายที่ไม่ค่อยได้คุยกับหลานด้วย กลายเป็นว่าเขาสนิทกันมากขึ้น คุยกันถูกคอ คลิปยายตลกกว่าคลิปของแม่อีก (หัวเราะ)
อย่าลืมโทรหาคนที่บ้านบ้าง
ลูกบอกเราว่ากระแสคลิปที่เราทำมันดีมากเลยนะ แม่ลองไปอ่านคอมเมนต์ดูหรือยัง ไม่อยากจะบอกว่าแม่ไม่ได้อ่านรอบเดียว อ่านทุกวัน และจะมีคนมาบอกว่า ‘ยายกำลังจะเสีย เขาได้ทำอาหารให้ยายกินเป็นครั้งสุดท้าย’ หรือ ‘พ่อเป็นโควิด มีโอกาสได้โทรไปถามว่าพ่ออยากกินอะไร แล้วก็ทำไปให้’ อ่านแล้ว น้ำตาไหลเลย คลิปทำอาหารมันวิเศษขนาดนั้นเลยหรือ
จริงๆ แล้วสำหรับแม่มันไม่ใช่อาหารหรอกที่วิเศษ แต่มันคือสายที่โทรมาต่างหากที่เราคิดถึง ที่เราอยากได้ยินเสียงเขา วันนี้แม่รู้สึกดีมากที่เราสนิทกันมากขึ้น เหมือนมีเพื่อนเพิ่มมาอีกคน รู้อย่างนี้แม่น่าจะโทรหาลูกตั้งนานแล้ว
ฝากถึงทุกคนเลยนะ ไม่ว่าคุณจะโทรไปถามเรื่องอะไรก็ตาม แต่ยังไงก็ ‘อย่าลืมโทรไปหาคนที่บ้านละ’
ขอบคุณเรื่องและภาพจากเพจ : แม่ เมนูนี้ทำไง
