“ผมว่า คนแก่ต่างกับเด็กก็แค่เลขอายุเท่านั้น เพราะแท้จริงแล้วความรู้สึกเรากลับใกล้กัน และเวลากลับมาเล่นแบบเด็ก ๆ ทำให้ผมไม่เหงาเลยในวันที่อายุมากขึ้น”
มนุษย์ต่างวัยพาไปพบกับโลกความสุขขนาดเล็ก ๆ แต่ยิ่งใหญ่ของ “ลุงกุ้ง ประยูร สุขแก้ว” วัย 63 ปี ผู้ชอบเล่นและสะสม “รถสเกล” เป็นชีวิตจิตใจ จากที่เล่นคนเดียวแก้เหงา ลุงกุ้งต่อยอดความชอบสู่การเปิดสนามเล่นรถสเกลฟรี จนกลายเป็นแหล่งรวมตัวของคนที่สนใจรถสเกลเหมือนกันในชื่อ “สนามสเกลบางแค”
ปัจจุบันนี้ลุงกุ้งมีเพื่อนต่างวัยแวะเวียนมาเล่นรถสเกลตลอดเวลาไม่ขาดสาย ซึ่งช่วยเติมเต็มชีวิตหลังเกษียณของลุงกุ้งให้เต็มไปด้วยความสนุกสนาน และทำให้หัวใจของลุงกุ้งเหมือนกลับไปเป็นเด็กอีกครั้ง
“สมัยหนุ่ม ๆ ผมเป็น ‘สิงห์นักซิ่ง’ เพราะชอบมอเตอร์ไซค์กับความเร็ว พอได้งานทำครั้งแรกก็เก็บเงินซื้อมอเตอร์ไซต์เลย เพราะเวลาขี่มันรู้สึกอิสระ เหมือนใจเราได้โบยบินไปกับมันด้วย ผมขี่มาหลายรุ่นจนนับไม่ถ้วนและก็ขี่ไปมาแล้วทั้งเหนือสุดและใต้สุดของประเทศไทย แต่หลังจากประสบอุบัติเหตุจนหมอนรองกระดูกเคลื่อน ทำให้ออกทริปอย่างเดิมไม่ได้
“ผมใช้เวลาทำใจอยู่สักพัก แต่ก็ไม่ได้เสียใจมาก เพราะไม่ชอบอยู่นิ่ง ๆ เลยคิดอยากหาอย่างอื่นมาทำแทนอยู่แล้ว และผมก็ไม่อยากให้ชีวิตโลดโผนจบลงแค่เพราะขับมอเตอร์ไซต์ไม่ได้ แต่จะให้กลับไปทำอะไรห่าม ๆ อีกก็กลัวร่างกายจะรับไม่ไหว เพราะผมก็ผ่านวัยหนุ่มมาแล้ว เลยเริ่มหันมามองของเล่นที่ผมน่าจะอยู่กับมันได้โดยไม่เบื่อ
“ส่วนใหญ่เด็ก ๆ จะชอบเครื่องบินกับยานอวกาศ แต่ผมเคยเป็นเด็กที่ชอบรถมาก โดยเฉพาะรถวิบากคันใหญ่ ๆ ที่ดูเท่ แต่การขับรถวิบากของจริงมันอันตราย ผมเลยหันมาสนใจ ‘รถสเกล’ เพราะมันเป็นรถบังคับที่ใช้ทักษะสูงเหมือนบังคับรถจริง ๆ และไม่ได้แข่งกันที่ความเร็ว แต่แข่งกันที่การประคองตัวรถผ่านทางวิบาก นอกจากนี้ยังปรับแต่งรายละเอียดตัวรถได้เหมือนจริงทุกอย่าง ทั้งเครื่องยนต์ ล้อ ยาง เพลา ไปจนถึงโมเดลคนขับ ทำให้เหมือนผมได้แต่งรถในฝันจริง ๆ ”
“ตอนแรกซื้อมาเล่นกับหลานแค่ 2 คัน เอามาขับขึ้นทางวิบากกับ ขับผ่านร่องน้ำ หลานเขาก็สนุกเวลาที่เชียร์ว่าผมจะขับขึ้นเนินไหวไหม จะทำรถคว่ำตอนไหน จากแค่เล่นกับคนที่บ้าน ผมเลยเกิดไอเดียอยากทำสนามแข่งรถสเกลที่เปิดให้คนอื่นมาเล่นด้วยกันได้”
ลุงกุ้งเล่าว่าเขาทำสนามเองคนเดียวทั้งหมด ทั้งขุดหลุม หาหิน สร้างเนิน ทำสะพาน ทำทางลอดถ้ำ เวลาเหนื่อยก็หยุดพักแล้วอีกวันค่อยมาทำต่อ มุมไหนของสนามที่ผมเห็นว่าสวยก็ถ่ายรูปเอาไปลงโซเชียล พอเพื่อน ๆ ที่อื่นกับคนที่อยู่แถวบางแครู้ว่าลุงกุ้งกำลังทำสนามแข่งรถสเกล พวกเขาก็เข้ามาช่วยกันทำคนละไม้คนละมือ จนกลายเป็น ‘สนามสเกลบางแค’ ที่มีคนแวะเวียนมาเล่นกันทุกวันหยุด
“เวลาที่ผมได้ขุดดินเอาหินใส่ตรงนั้นตรงนี้ก็เพลินดี เหมือนได้ทำสมาธิกับออกกำลังกายไปพร้อม ๆ กัน เวลามีคนมาเล่นด้วยมันก็เพลินกว่าเล่นคนเดียวเยอะ คนที่มาเล่นกับผมมีทุกแบบตั้งแต่รุ่นใหญ่ วัยรุ่น ไปจนถึงพ่อที่พาลูก ๆ มาเล่นด้วย พอรถผมข้ามเนินไม้พ้นหรือตอนผมบังคับรถตกสะพาน เด็ก ๆ เขาก็จะหัวเราะชอบใจ ซึ่งผมรักเสียงแบบนี้มาก
“สำหรับผม คำว่ายิ่งแก่ยิ่งทำตัวเหมือนเด็กคือเรื่องจริงและก็เป็นเรื่องที่ดีด้วย เพราะอย่างน้อยการมีเรื่องใดเรื่องหนึ่งให้หมกมุ่นก็ดีกว่าไม่ได้ทำอะไรเลย และเวลาได้เล่นกับเด็กอายุ 7-8 ขวบ ทำให้ผมเหมือนกลับไปเป็นเด็กอีกครั้ง ซึ่งผมก็มองว่าแปลกดีเหมือนกัน เพราะในขณะที่ตัวผมกำลังเดินทางไปสู่วันสุดท้ายของชีวิต หัวใจของผมกลับอายุน้อยลงไปเรื่อย ๆ จนเท่ากับพวกเขา
ทุกวันนี้ ลุงกุ้งยังคงรอเล่นรถสเกลกับเพื่อน ๆ ต่างวัยอยู่ที่สนามสเกลบางแคทุกวันอาทิตย์ ทุกคนสามารถเอารถสเกลของตัวเองมาลงสนามนี้ได้ฟรีไม่มีค่าใช้จ่าย ถ้ามาเล่นแค่คนเดียวลุงกุ้งก็พร้อมยกทั้งสนามให้ เพราะลุงกุ้งสร้างสนามนี้เพื่อให้คนเล่นทุกคนได้เป็นเจ้าของ
