“เล่นดนตรีไม่มีคำว่าเสียใจ” เริ่มเรียนวัยไหนก็มี “ความสุข” ได้เหมือนกัน

“ถามว่าอายุเป็นอุปสรรคไหมก็เป็นนะ แต่ไม่ใช่ว่าเราจะทำไม่ได้ เราค่อย ๆ ทำไปแบบช้า ๆ ก็ได้ ถ้าเราหยุดอยู่แค่นี้ มันก็จะเป็นไปไม่ได้ แต่ถ้าเรายังไปต่อ สักวันหนึ่งเราจะทำได้”

หลายคนคิดว่าการเริ่มเรียนดนตรีในวัยผู้ใหญ่เป็นเรื่องยาก ยิ่งคนที่ไม่เคยเล่นดนตรีมาก่อน แต่ผันตัวมาเป็นนักดนตรีมือสมัครเล่นในวัยผู้ใหญ่นั้นแทบจะไม่ค่อยมีให้เห็น แต่เรื่องราวที่มนุษย์ต่างวัยจะมานำเสนอในวันนี้จะมาพิสูจน์ให้เห็นว่าไม่ว่าวัยไหนก็สามารถเล่นดนตรีได้ และไม่มีอะไรสายเกินไปที่จะเริ่มต้นเรียนรู้และลงมือทำในสิ่งที่ชอบ

เรื่องราวของพี่แจ๋ กรกช สุขทรัพย์วศิน อายุ 48 ปี ครูสอนปั้นดินที่ไม่ได้มีพื้นฐานหรือเป็นนักดนตรีมาก่อน ได้เริ่มต้นเรียนเชลโลในวัย 41 ปี และได้มีโอกาสร่วมเล่นเชลโลเป็นส่วนหนึ่งของวง BCCO (Bangkok Combined Choir and Orchestra) ซึ่งเป็นสิ่งที่พี่แจ๋เคยฝัน แต่ไม่คิดว่าจะเกิดขึ้นจริง

แม้ว่าร่างกายในวัยผู้ใหญ่อาจจะเป็นอุปสรรคบ้าง ทั้งสายตาที่มองโน้ตไม่ค่อยชัด พละกำลังอาจจะไม่มาก เรียนรู้ได้ไม่เร็วเท่าเด็ก ๆ แต่ด้วยความตั้งใจและแรงสนับสนุนที่ได้รับจากครูผู้ฝึกสอน

ทำให้พี่แจ๋อดทนฝึกซ้อมจนสามารถทำตามฝันได้สำเร็จและยังคงมีความสุขกับเวลาที่ได้ใช้ไปกับการเล่นดนตรี

ทำได้ หรือ ทำไม่ได้ อาจจะไม่สำคัญเท่ากับประสบการณ์ที่เรา “ได้ทำ” ไม่ว่าเริ่มเรียนดนตรีตอนไหนก็มีความสุขกับเสียงดนตรีได้เหมือนกัน

Credits

Authors

  • ฑิตฐิตา ธงปราริน

    Creativeมนุษย์ที่เติบโตมาอย่างดีด้วยกับข้าวยายสอิ้ง การ์ตูนญี่ปุ่น เพลง และแมว

  • พนา นวภัทรเมธากุล

    Editorการตัดต่อคือการเลือกสิ่งที่สำคัญ และตัดออกสิ่งที่ไม่จำเป็นออก ชีวิตก็เช่นเดียวกัน เราต้องเลือกสิ่งที่ทำให้เรามีความสุข และเลือกทิ้งในสิ่งที่ทำให้เราเศร้าหรือทำให้เราโกรธ

  • บุญทวีกาญน์ แอ่นปัญญา

    Cameramanเดินให้ช้าลง ใช้เวลามองความสวยงามข้างทาง

  • พงศกร บุญภู่

    Photographerช่างภาพเชียงราย ที่หลงรักในทะเล ธรรมชาติ และเสียงเพลง สื่อสารภาพทางแววตาที่บ่งบอกถึงความรู้สึก

ถึงจะต่างวัยแต่ก็
อยู่ร่วมกันอย่างเข้าใจ